.assalamualaykum.

nite.
it's now about 01.03 am at Jakarta.

i'm in my room, with the sleeping Lola.
and i don't know what to do.
so i start to type this.

okay.
now, i really don't know what to say.

i just want to tell you that this is the 'funniest' trip i ever have.
start from my teacher, my SENSATIONAL teacher, my rivals, my new friends, my room.
everything.

i'm sorry i can't tell you what exactly what happened with us, here.
but that was 'TOO FUNNY' to be remembered.

YAA ALLAH.

that's perfectly rite that 'RODA KEHIDUPAN TERUS BERPUTAR'

FYI, last year, maybe you know, that the National 1st Winner for Debate
and also article competition are from MAKASSAR.

for BOTH OF THE CATEGORIES OF COMPETITION.

but what just happened?

From 1-1, we turned to 9-10 !

CAN YOU IMAGINE THAT?!

i still can't believe.

Let me let you understand.

Fisrt, A.Eka Murti, our friend from Smunel, is the South Sulawesi 1st winner
for article competition. she was reeaally great!

but what she got here?
she fell down too far!
till none of us can think more HOW it happened, while we keep looking at
the great Eka.

she brought herself great enough (more than enough).
we still thought that at least, she can go to the grand final.
but in fact, she couldn't. she didn't pass.
and ALL OF US of course feel CONFUSED.

WHY?!
WHY EKA COULDN'T BE THE WINNER?!

while we never saw anyone else better than her.
so, we CAN'T accept that until NOW.

Second, is about our debate.
which i wanna say, that that was VEEERYYY dissapointed.

i don't know.
but you can ask to EVERYONE who saw the debate.

okay, to avoid GIBAH in my blog, i won't talk about someone specifically
and what he/she had done.

in my point of view, our rivals in Makassar are better MUCH than here.
i didn't say that our rivals here aren't good enough.
but FYI, we didn't feel the 'debate' itself in Jakarta.
it looked like "WHO FASTEST WHO GET" competition.
and i was..
.. so SAD.

hmm.
so we didn't win.
BUT!
you have to know, that WE can't accept that our Rivals from M, B, and Bd
did't be the big 3.
THEY WERE VVVEEERRRYYY GGGRRREEEAAATTT !!!
COOL!
But NONE OF THEM BE THE BIG 3.
once again, we CONFUSED.

and you know, I LOVE (SOO) EVERYTHING we talked about in the debate before,
in Makassar.
why?

bcause we were given much chanCe to explain our arguments.
but here, i don't know exactly what they wanted!
it seems like everything we do are going to be WRONG.


Now, with much of dissapoinment but 'ALHAMDULILLAH', i end this post.
i just don't know what to do in this early morning.

.wassalamualaykum.

PS:
hai Prins !
i heart you.
never end.
congratulation clock half three morning :D

.assalamualaykum.




saya disuruh Prinses ketik ini.




.wassalamualaykum.

.assalamualaykum.

semalam sy stres berat.
tiba-tiba.
hilang jati diri.
sy ndakenal sapa yang ada dalam badanku.

i hate that i don't know what i hate!

sms sy jawab singkat smua.
padahal sy putri sms.
yang kalo sms kayak berkisah.

semalam nda.

"..nanananananana.."

sy balas "nda"

ato "..nananananana.."

sy balas "io"

seperti itu kira-kira.

ini pertama kali dalam hidup sy begini.
sy bermasalah sama diri sendiri.

ada yang pernah begini?

paginya, jam (lupa) pagi. skitaran jam 1.

sy tutup sms dengan Prins.

sy merasa lagi meluk orang.
cewek.
cabi.
MAMA pasti.

EEH.
NANGIS!

HOREE!

sy nangis dan PRINS13 lagi tutup mataku.
jadinya dia ikut BASAH.
ckck. maaf.

sy tertidur.

sy kira sy cuma stres sesaat seperti biasa.
yang kalo bangun paginya pasti langsung sembuh.
ternyata ini cukup parah.

sy tambah stres paginya.
telvon nda diangkat.
sms balasnya masi singkat.
bahkan ada yang langsung dihapus.

YA ALLAH.

sy KENAPA?!

sy subuhan dengan tenang.
sy dhuhaan dengan tenang.
sy dzuhuran dengan tenang juga.
sy minta dikembalikan ke Denisa yang asli.

ALHAMDULILLAH.
ALHAMDULILLAHI RABBIL 'ALAMIIN.

sy crita ke PAPA.
PAPA bilang, cuma orang BODO' yang stres.
ok. brati beberapa jam terakhir ini, sy orang BODO'.
sy orang BODO' BANGET bahkan.
karna ndattauk apa yang distresi.


sy telvon Annisa.
sy minta acara.
sy mau ngumpul.
sy mau ketawa.
ketawa sampai sakit perut.
ketawa sampai mau muntah.
sy mau nraktir orang eskrim.
ato roti.
ato apapun.
sy mau berMARLO.
sy mau ke pantai.
sy mau makan sampai sakit perut, sampai mau muntah.
sy mau KETAWA.

sy BUTUH semuanya.
sy paksa Nisa.

tutup telvon.
sy merasa sembuh.

ada harapan buat KETAWA lagi besok.
sy langsung mikir.
jangan-jangan sy stres karena ndaKETAWA?
smoga deh.
amin.

buat smua yang sudah merasa ndaenak.

TERUTAMA BUAT PRINS.
BUAT ZULFIKAR BASRUL.

MAAF SE-MAAF-MAAF-NYA.

smoga kalian ngerti sy cewek yang ndanormal banget.

.wassalamualaykum.

.assalamualaykum.

latar.
waktu: pagi - siang
tempat: lapangan hasanudin
suasana: ANIMEJINEBEL (UNIMAGINABLE)

sy jalan pagi dari sawerigading sama Tarie dan Fitri.
sy lari pagi sama anak tekon plus Prins, Wierdhan, Pebek.
sy ketemu 2 adek cina ucul, putih, cabi baget.
sy cium harumnya adek2 itu.
sy main-main sama adek-adek itu.
sy lari lagi.
sy nendang ameputonya Prins.
sy naik SEPEDA!
sy naik sepeda keliling lapangan.
sy naik sepeda di pinggir jalan, MUTEER.
sy naik MARLO!
sy ditegur skalian diketawai bapak-bapak karna ndapake helm.
sy duduk-duduk sambil nyanyi-nyanyi sama Prins dan Tarie.
sy olahraga mulut pake lagu VUNERABLE sama Prins.
sy minum jus di kaisar sama Prins, Pebek, Tarie, Wierdhan.
sy nonton sinchan di tempat yang sama dengan orang-orang yang sama juga.
sy naik Marlo bonceng Tarie.
sy tidur menghadap langit.
sy diperliatkan RANTING TERBANG sama Pebek.
sy hampir ditabrak kaHadi yang sy kira om-om ****.
sy bingung sama Tarie mo kemana dan ngapain.
sy mau ke kayangan, tapi batal.
sy sit ap.
sy 'ikan-ikanan'.
sy jatuhkan hape di selokan kering.
sy kalahkan Prins lomba lari (Dia harus traktir)
sy diperliatkan Prins sandal kotak yang sama dengan sandal kotakku.
sy jalan dan lompat di batu2nya orang rematik.
sy dan Prins ketawai 'orang-orang' (ingat?).
sy lari, Pebek jalan.
sy salah ngira, sy kira kakaknya Zaldy itu Zaldy (ckck).
sy dapat potonya 2 adek ucul sama bola (AAAHHH MMUUAACCHH!).
sy hancurkan tumitku.
sy cerita-cerita sama Prins, Pebek, Wierdhan.

sy kangen itu semua. kapan lagi?

.wassalamualaykum.

.assalamualaikum.

parah memang.
rohani ku perlu diSIRAM.
sampek BASAH KUYUP.

HATIII.... HATI.
KENAPA KO BISA BEGINI?!
berhenti dong pikir yg JELEK2 tentang orang lain!
SAYA NDAMAU LOH!
KAU itu yg selalu sotak2, ambil alih kerjanya OTAK.

OTAK itu yg harus MIKIR!
BUKAN KAU!

mulain skarang.
kalo ko mau tetap sama sy, turuti sj apa kata MULUT dan OTAKku.
jan macam2. jan sok2 inisiatif sendiri.

SY YG PUSING.
SY YG NDAENAK.
SY YG DOSA.

tolong, HATI, yah!
ngerti ko dikit.

sy ndamo pikir orang lain.
mo dia lebih dari sy kek, kurang kek, lebih baget kek, kurang baget kek.
TERSERAH.

JAN CAMPURI URUSANNYA!

ko iia. SOK SIBUK.
jan pernah perintahkan lagi tangan dan mulutku untuk PANTAU dan NGOMONG semua yg NDAPENTING.

.assalamualaikum.

.assalamualaikum.

ndattauk.
ndattauk kenapa sy begini.
ndattauk sejak kapan sy begini.

begini.
setiap turun hujan, setiap hujan turun, setiap lagi hujan, setiap HUJAN, ato APAPUN, terserah!, sy selalu LEMAS. sy selalu LEMAH. sy selalu mo nangis. sy selalu senang yg berlebihan. senang yg melewati 'senang-dan-teriakku'.

jadi kalo sy dikasih kejutan manis sama orang, sy teriak. pasti itu, kalo sy senang skali. nah, kasus hujan ini aneh. karena sy langsung kek MENCAIR di tempat kalo hujan turun.

apalagi kalo kondisinya gini.

dalam mobil. malam (ato sore menjelang malam, ato tengah malam lebih bagus lagi).
gelap. sunyi. senyap. tanpa suara. tanpa musik. tanpa ada yg ngomong.
PYUR, suara hujan DOANG. trus sesekali ada sinar2 kendaraan lain. dan sy MELAMUN.

sy senaang. sampek ndattauk apa yg bisa dibilang.
sy spicles.

itu kalo hujan.
CUMA kalo hujan.

teman sebangku sy pernah marah ke sy.

waktu itu siang bolong. lagi bimbel tambahan di kelas.
dan tiba2 turun hujan deras! (ALHAMDULILLAAAAH...!).

kataku, "ya ALLAH.. Peraa.. ujaan! ujaan.. mo ku NANGIS.."

teman sebangku langsung bilang gini, "Ih, Ica! nda semua orang suka uhjan! nda selalu hujan itu bagus! ko kenapa suka skali hujan kah?! kalo di sini mending nda banjir. di daerah lain?! ada yg sampek tenggelam."

kira2 seperti itu.

ITU LAH.
itu lah kenapa sy bilang sy ndattauk sejak kapan sy begini.
tiba2 saja ada!
tiba2 saja sy jadi MANIAK hujan!

ndapeduli waktu dan suasana.
cuma hujan yg bisa buat sy senang SELALU.

sy selalu suka hujan.
bukan, sy CINTA hujan. CINTA STENGAH MAMPUS.
menurut sy, hujan itu berkah tersebsar yg pernah Allah cipatakan buat makhluknya.
dan sy beruntung karena sadari itu.

terserah.
terserah sy lagi di mana kalo hujan turun.
di motor juga boleh! seru! kena suntikan2nya air hujan yg pedis, menusuk.
ato di jalan?!
lebih seru lagi. bisa diam di satu tempat sambil nengadah ke atas, buka mulut.
HAHA.

kata orang air hujan itu kotor.
secaraa, teori hujan yg terkenal itu jelas2 memamerkan betapa hujan itu KOTOR.

tapi tidak sama skali buat sy.
sampek skarang, TIDAK SEKALIPUN sy pernah membanyangkan hujan itu datangnya dari siklus2 yg ndapernah sy hapal gambarnya itu. biar. biarkan saja kalo itu memang betul.
yg pasti, dalam pikiranku, hujan itu dari LANGIT.
Allah yg kasih. itu HADIAH.
TURUN.
BYUUUURR.
simpel.
dan sudah itu, sy SENANG. senang bukan main.

(ada 1 si jeleknya. kalo sudah becek, sepatu basah. tapi itu bukan salah hujan nya kan? itu salah beceknya!)

jadi, kalo tiba2 situ2 liat sy nda ngomong apa2 kalo hujan, brati sy lagi KUMAT.

kumat penyakit cinta hujan.

ingat sy kalo hujan.
INGAT SY KALO HUJAN.
INGAT SY KALO HUJAN.

.....pliss......

..ingat sy kalo hujan..

karena hujan itu SAYA.

.wassalamualaikum.

.assalamualaikum.

sy mulai start ngapdet ini tepat jam 2.50 pagi.
tanggal 7 Mei 2009.

kenapa sy belom tidur?
karena sy baru pulang dari bandara, nganterin Novian.

kemaren, (tanggal 6 Mei malam maksudnya), sekitar jam 9, sy ketiduran.
bangun jam 11 kurang dikit. karena Novian masuk kamar, trus bilang,

"sa jalan ya."

sy kebangun, "io. daa."

Novian tutup pintu.
brak.

tiba2, otak langsung bangun.

"ICA, BESOK ADA HAPALAN AGAMAMU, ADA ULANGAN JEPANGMU, SAMA ADA JANJIMU KERJAKAN TUGAS INGGRISNYA BANCANG. KALO KO NDAIKUT KE BANDARA, KO PASTI BALEK TIDUR. JADI CEPAT SANA, NYUSUL!"

tanpa cuci muka, ganti baju, dan sebagenya, sy ambil catatan sama bulpen di tas.
dan langsung lari ke bawah.

"IKUUT! SAYA IKUUUT!!"


.Di bandara.

plajaran berharga di sini:

kalo kamu bukan orang yg tahan dingin, dan harus pergi ke bandara, malem2, JAUH, dan nek mobil yg ase nya menggila, jangan pernah lupa bawa jaket.

karena ketoloan itu yg mbuat sy masuk angin subuh2.

oia, sy pergi dengan berkaos, clana tidur yg selutut, sama sandal jepit kegedean.
jadi, waktu jalan dari tempat parkiran mobil ke toilet yg jaraknya kira2 dari SMANSA-CEREKANG itu, dat felt laik hom banget!

ternyata malem itu sy belom makan. setelah beruntung lolos dari insiden maag terparah kedua seumur idup di skola siangnya.
ckck. bandel.

malem-pagi itu, sy TERSIKSA.
LAPAR dan KEDINGINAN.

dan saya
KURUS.

padahal orang kurus itu paling dihindarkan dari dua siksaan itu: lapar dan kedinginan.

di sepanjang jalan ke bandara (numben coco Ricky ndalewat tol. kali ini, dia lewat Daya, yg JELAS2 memperpanjang waktu di jalan), banyak warung makanan yg dilewati.
ya, DILEWATI.

DILEWATI.
BUKAN DIMASUKI,
ato DISINGGAHI.

pernah sekali coco Ricky meminggirkan mobil.
tapi kemuadian,

"haiissh. cuma terang bulan."

dan lanjut. sampek ke bandara.

sampek pulang.

ndada yg namanya MAKAN MALAM hari itu.
padahal sy niat puasa besoknya.

hm. bisa sakaratul lagi.
karena sudah tipis skali maag ku pasti.

yasudah.
mo diapa.
cukup sekian parah sy buka awal tanggal 7 Mei 2009 KU.

mulai sakit maagku.

tidur ah.
sudah jam 3.07 pagi.
dan kalo sudah jam segini, sy sudah ndangantuk.
jadi pagi ini, tidur dengan LAMPU MENYALA. ya mpuuuun.

karena kalo nda, sy ndaskola ntar paginya.
telat bangun.